புயவகுப்பு
சந்த விருத்தம் 
இடமற மிடைதரு கடவுளர் மடவியர்

எறிதரு கவரிநி ழற்கட் டுயின்றன
இனவளை கொடுமத னிடுசய விருதென

இறையவ ளெழுதுசு வட்டுக் கிசைந்தன
இருவரு நிகரென வரிசிலை விசயனொ

டெதிர்பொரு சமரிலை ளைப்புற் றிருந்தன
இணையடி பரவிய மலடிமு னுதவிய

இடியலி னுணவொரு கொட்டைப் பரிந்தன
படவர வுமிழ்தரு மணிவெயில் விடவளர்

பருதியொ டெழுமுத யத்திற் பொலிந்தன
பருகுமி னமிர்தென வுருகிரு கவிஞ்ர்கள்

பனுவலின் மதுரவி சைக்குக் குழைந்தன
படரொளி விடுசுடர் வலயம தெனவொரு

பருவரை நெடுவிலெ டுத்துச் சுமந்தன
பரர்புர மெரியொடு புகையெழ மலர்மகள்

பணைமுலை தழுவுச ரத்தைத் துரந்தன
மடலவிழ் தடமல ரிதழியி னிழிதரு

மதுமழை யருவிகு ளித்துக் கிளர்ந்தன
வழிதர வுதிரமு நிணமொடு குடர்களும்

வருநர கரியின்ம தத்தைத் தடிந்தன
மதகரி யுரியதள் குலகிரி முதுகினின்

மழைமுகி றவழ்வதெ னப்பொற் பமைந்தன
மலிபுகழ் நிலவொடு மடுதிறல் வெயிலெழ

மதிகதிர் வலம்வரு வெற்பொத் துநின்றன
குடவளை துறைதொறு முடுநிரை யெனவரி

குளிர்நில வெழவுமிழ் முத்தைத் தடங்கரை
குலவிய படர்சிறை மடவன மொடுசில

குருகுகள் சினையொட ணைத்துத் துயின்றிடு
குரைபுனல் வரநதி சுரர்தரு முருகவிழ்

கொழுமலர் சிதறவி முத்தத் துவிண்டொடு
குலகிரி யுதவிய வளரிள வனமுலை

கொழுநர்த மழகிய கொற்றப் புயங்களே.

கட்டளைக் கலித்துறை 
மறைக்கோலங் கொண்ட வகிலேச

ரேயின்று மாதர்முன்னே
பிறைக்கோலங் கொண்டு புறப்பட்ட

வாமுன் பிறைமுடித்த
இறைக்கோல மோல மெனத்தேவ

டோல மிடவிருண்ட
கறைக்கோலங் கொண்டு நும்கண்டத்

தொளித்த கனல்விடமே.

அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரியவிருத்தம் 

விடுத்த வாளிக்கும் விரகிலாக்

கருப்புவில் வீணன்மீ ளவும்வாளாத்
தொடுத்த வாளிக்கு மேபகை

மூண்டதித் தூயநன் மொழிக்கென்னாம்
அடுத்த நான்மறை முனிவரர்

நால்வர்க்கு மம்மறைப் பொருள்கூற
எடுத்த கோலமா யானந்த

வனத்துமெம் மிதயத்து முருந்தோனே.

மூடுவ ரென்றும்வெள்ளிப்
பொருப்பாள ரோடித் திரிவதெல்

லாமிப் புவனங்களை
உருப்பாதி யிற்படைத் தோர்பாதி

யிற்றுடைத் தூழிதொறும்
விருப்பா ருயிர்களின் மேல்வைத்துத்

தாஞ்செயும் வேலைகண்டே.

மாப்படைத்த காசி நாதா
தண்ணொன்று நறையிதழித் தாரென்றா

ணெட்டுயிர்த்தா டரைமேல் வீழ்ந்தாள்
எண்ணொன்று முணராமே கிடக்கின்றா

ளிதுகண்டா லெழுத்தொன் றோதத்
துண்ணென்று வருவரெனத் துணிந்தனளோ

வறியேனித் தோகை தானே.

குழலீர் நறுங்கட் கோதையிவள்
அழுத விழிநீர் முந்நீரை

யுவர்நீ ராக்கு மதுகூறீர்
எழுத வரிய திருமார்பி

லிளஞ்சேய் சிறுசே வடிச்சுவடும்
முழுது முடையாண் முலைச்சுவடு

முடையார் காசி முதல்வர்க்கே.

றஞ்சா தடிக ளருட்காசி
ஊர்க்கும் புதுத்தோ ரணம்வைத்தா

லுமக்கிங் கிவள்பேச் சுரைப்பாரார்
வார்க்குங் குமப்பூண் முலைச்சுவட்டை

வளையென் றோடி வளைந்துசுற்றிப்
பார்க்குந் துளைமுள் ளெயிற்றுரகப்

பணியீர் மோகந் தணியீரே.

தரித்தி டுந்தவக் கோலமுஞ் சூலமும்
பெண்ணொ டாடுமப் பிச்சனுக் கொத்தலாற்

பிச்சி யாரெனும் பேர்தரித் தாடுவீர்
வெண்ணி லாமுகிழ்க் குங்குறு மூரலால்

வீணி லேயெம் புரத்தெரி யிட்டநீர்
கண்ணி னாலுமிக் காமனைக் காய்ந்திடிற்

கடவு ணீரென் றிறைஞ்சுதுங் காணுமே.

கங்கை யேயங் குளதெய்வம் யாவையும்
தாணு வெங்க ளகிலேச ரேமற்றைத்

தலங்கள் யாவுந் தடமதிற் காசியே
பூணு மாசைமற் றொன்றே யுடல்விடும்

போது நன்மணி கர்ணிகைப் பூந்துறை
பேணு மாறு பெறவேண்டு மப்புறம்

பேயொ டாடினு மாடப் பெறுதுமே.

பிச்சை யேற்றுத் திரிவதும் பேய்களே
சுற்ற மாகச் சுடலையில் வாழ்வதும்

தோலு டுப்பதுந் தொண்டர்க் கரிதன்றாற்
கற்றை வார்சடைக் காசிப் பதியுளீர்

கற்பந் தோறுங் கடைநா ளுலகெலாம்
செற்று மீளப் படைக்கவும் வேண்டுமே

தேவ ரீர்பதஞ் சிந்திப்ப தில்லையே.

மோடிப் பெருங்கருணை
தராநின்ற காசித் தடம்பதி

யார்வந்தென் றன்னகத்தே
இராநின் றனரைம் புலக்கள்வர்

கொள்ளையிட் டேகுதற்கே
வராநின்ற போதுள்ள மாதனங்

காத்து வழங்குதற்கே.

பல்வி ழுந்து நரைத்தற மூப்பினும்
அடுத்த திங்கிவர்க் கேபெரு வாழ்வெனும்

அப்பெ ரும்பதி யெப்பதி யென்பிரேல்
விடுத்து விட்டிந் திரதிரு வும்புவி

வெண்கு டைக்கு ளிடுமர சாட்சியும்
கடுத்த தும்பு களத்தாரைத் தேடுவார்

காத லித்து வருந்திருக் காசியே.

யாளெண்டிசையினுநின்
உருக்கோல மேகண்டு கண்டிலன்

போலு மொழுகுநறை
மருக்கோல நீலக் குழல்சே

ரவிமுத்த வாணதொல்லை
இருக்கோல மிட்டுண ராயெங்கு

மாகி யிருப்பதுவே.

காம வெரியினினின்
றுருகும் பசும்பொன்னுக் கோர்மாற்றுண்

டேலுறை யாய்தொடுத்துச்
செருகு நறுங்கொன்றை தேன்பிழிந்

தூற்றச் சிறைச்சுரும்பர்
பருகும் பொலஞ்சடை யாய்காசி

வாழ்முக்கட் பண்ணவனே.

காசிக் கடவுணுதல்
விழியு மிடக்கண்ணும் வெண்ணெருப்

பேயவ் வீழியிரண்டிற்
பொழியுங் கனல்விழி காமனைக்

காம்ந்ததப் போரிலுடைந்
தொழியும் படைகளென் றோவெமைக்

காயுமற் றோர்விழியே.

யின்னுரி கஞ்சுகமே
தொழிலடி கட்குள மாலயமே தூமுனி

வோருள மாலயமே
அழகம ரும்பணி யென்பணியே யாட்கொள

மேற்கொள்வ தென்பணியே
மழகளி றீன்ற வளம்பதியே வாழ்வது

காசி வளம்பதியே.

வாசம் வாச மரும்பு வனங்களே
நண்ணு மாலய மாதவ ரங்கமே

ஞால மேழ்தரு மாதவ ரங்கமே
தண்ணென் மாலை தருமருக் கொன்றையே

தருவ தையர் தருமருக் கொன்றையே
கண்ணி னிற்பர் மனத்திருக் கோயிலே

காசி யேயவர்க் கோர்திருக் கோயிலே.

கடைநாளிற் றிரையே ழொன்றாய்ப்
பெருகுமுழு நீத்தத்திற் றிளைத்தாடப்

புணைதேடும் பேதை நெஞ்சே
உருகிலைநெக் குடைந்திலைமொண் டானந்த

வனத்தேனை யோடி யோடிப்
பருகிலைகண் ணரும்பிலைமெய் பொடித்திலைமற்

றுனக்கென்ன பாவந் தானே.

தொண்டர் தண்டமிழ்ச் சொற்கொண்ட குண்டலக்
காது கொண்டெங் கவிதைகொண் டாட்கொண்ட

காசி நாதர் கருத்தே தறிகிலேம்
போது கொண்டொரு பச்சிலை கொண்டுதாம்

பூசை செய்திலர் புண்டரி கப்பதம்
ஏது கொண்டு கொடுப்பர் கொடுப்பரே

லிருவ ருக்குமற் றென்படு நெஞ்சமே.

கொலைக்கூற்றங் குமைத்த செம்பொன்
அடியிருக்கும் பரந்தாமப் புக்கில்புகுந்

தானந்த வமுத மாந்திக்
கடியிருக்கு நறைக்குழன்முத் தித்திருவை

முயங்கிடவுங் கடவேன் கொல்லோ
துடியிருக்கு மிடையவளோ டவிமுத்தத்

திருந்தபரஞ் சோதி யானே.

பாதி யும்பரம சிவமெனத்

தொகுத்து வைத்தவவி முத்த நாயகர்

துணைப்ப தம்பரவு களியரேம்
ஓதி யோதி ளைப்பர் வேத

முணர்த்து தத்துவ முணர்கிலார்

உணரும் வண்ணமனு பவத்தில் வந்திடுமொ

ருண்மை வாசக முணர்த்துகேம்
ஏதி னாலற மனைத்தி னும்பசு

வினைப்ப டுத்தனல் வளர்த்திடும்

யாக மேயதிக மென்ப தன்பர்த

மிறைச்சி மிச்சிலதி லிச்சையார்
ஆதி யாரறிவ ரதுகி டக்கமது

வருந்தி லப்பொழுதி லேபெறற்

கரிய தோர்பரம சுகம்வி ளைந்திடுவ

ததும றுத்தவிர வில்லையே.

டடைபவர்க் கேழைபங்கன்
நால்வாழ்வை யேதருங் காசிப்

பிரானறும் பூங்கடுக்கை
வல்வார் முலைக்கொம்ப னாய்தந்தை

தாண்மழு வாலெறிந்து
கொல்வா ரொருவருக் கல்லா

தெவர்க்குங் கொளற்கரிதே.

திறந்துகொடுத் தனந்த கோடிப்
பிள்ளைகள்பெற் றுடையபெரு மனைக்கிழத்திக்

கேகுடும்பம் பேணு கென்னா
உள்ளபடி யிருநாழி கொடுத்ததிலெண்

ணான்கறமு மோம்பு கென்றார்
அள்ளல்வள வயற்காசி யாண்டகையார்

பெருந்தகைமை யழகி தாமே.

யணங்கே யெங்க ளருட்காசிக்
குழகர் மகற்கு மகட்கொடுத்த

குடியிற் பிறந்த குறமகள்யான்
ஒழுகு தொடிக்கைக் குறியுமுகக்

குறியுந் தருமொள் வளைக்குறியும்
புழுகு முழுகு முலைகுறியு

முடையா ரவர்பொற் புயந்தானே.

கள்வன் புணர்ப்பையெண்ணாள்
கயல்வண்ணக் கண்ணிதன் கண்ணினுட்

புக்கது கண்டிருந்தும்
செயல்வண்ணங் கண்டிலள் வாளாப்

புறத்தெங்குந் தேடுகின்றாள்
வயல்வண்ணப் பண்ணை யவிமுத்தத்

தானை மனத்துள்வைத்தே.

ரானந்த வனத்தில் வாழும்
வெய்யதறு கண்மறவர் குலக்கொடியை

வேட்டரசன் விடுத்த தூதா
கையிலவன் றிருமுகமோ காட்டிருகண்

டொட்டுமுட்டைக் கதையிற் றாக்கிச்
செய்யகொடி றுடைத்தகல்வாய் கிழித்தரிவோ

நாசியொடு செவியுந் தானே.

தரியா திருகண் மழையருவி
தேக்கு மிவட்கா னந்தவனத்

திருந்தா ருள்ளந் திருந்தார்கொல்
காக்க வரிய விளவாடைக்

காற்றுக் குடைந்து கரந்துவச்சை
மாக்க ளெனவே முடவலவன்

வளைவா யடைக்கு மழைநாளே.

பிரான்வெற்பில் வண்டறைபூந்
தழைவளைக் கைக்கொடுத் தேன்கண்ணி

லொற்றித் தளரிடைதன்
இழைவளைக் குங்கொங்கை யூடணைத்

தாளித் தழையினுள்ளே
கழைவளைக் குஞ்சிலை வேளனை

யாயிதைக் கண்டுகொள்ளே.

திருக்கரமுங் கலந்தோர் பேதைப்
பெண்ணிருக்கு மிடப்பாலும் பிறையிருக்கு

மவுலியுமாய்ப் பிரிக்க லாகா
எண்ணிருக்குங் கணத்தொடுமா னந்தவனத்

திருப்பாரை யெங்கே காண்பார்
பண்ணிருக்கு மறைகளுமெண் கண்ணனுங்கண்

ணனுமமரர் பலருந் தானே.

தேவரைப் பார்த்துப்பைம்பொன்
வில்லாண்ட தோள்கொட்டி யெந்தையர்

கோல விடம்பழுத்த
அல்லாண்ட கண்டத்தெம் மாதிப்

பிரானவி முத்தத்திலே
சில்லாண் டிருந்து சிவமாய்ச்

செலுஞ்சிறு செந்துக்களே.

சிறுநுண் ணுசுப்பிற் பெருந்தடங்கட்
பைந்தே னொழுகு மிடப்பாகர்

படைவீ டென்ப துணராய்கொல்
வந்தேன் வளைந்தா யெமைப்பாவி

மதனா வினையே விளைந்தபோர்
உய்ந்தே குவதிங் கரிதனற்க

ணுடையார் மழுவாட் படையாரே.

ரிசைபாடிப் பசுந்தேன் பில்கி
மடலவிழ்பூம் பொழிற்காசி மணிமறுகில்

விளையாடு மதங்கி யாரே
உடலுமெமக் குயிருமொன்றே யோடரிக்கண்

வாளிரண்டு மொழிய வென்னே
தொடலைவளைத் தடக்கையின்வா ளிரண்டெடுத்து

வீசிடநீர் தொடங்கு மாறே.

ரவிமுத்தங் குடிகொண் டாகம்
ஒன்றிரண்டு வடிவானார் திரள்புயத்து

மார்பகத்து முமிழ்தேன் பில்கி
மின்றிரண்ட தெனப்புரளும் பொலங்கடுக்கைத்

தாமத்தின் விரைத்தா தாடிப்
பொன்றிரண்ட தெனவிருக்கும் பொறிவண்டு

செய்தவமென் புகலு வீரே.

காசிக் கலம்பகம் முற்றிற்று